වීතරාගි ආදරය

බුදු පුදට යන සඳ

හදවතේ පිරී යන

නිකෙලෙස් සිහිල මෙන

මා ඔබට බැඳි පෙම........

රත ලවන් තිරැ පටට

දෙනුවන් වෙතද ඉඟිදෙන

නොමියෙමියි....කී ...ඔහු

ලියපන්න දුක් ගීයක් මළ දිනට මා කියා

නුඹ ගියාය - බොහෝ දුරකය රැගෙන _

සිත ගැවසෙන්නට හැරඅපේ සිත් අතර තුර......

වල දැමු සොහොන ලඟ - කිරිගරැඬ කොත් මත නොව

හීනී වැලි පිල්ලේ ලියා තබන්නට

සියදිවි නසා(නො)ගනිමි

කරනු රිසියෙන්අවසන්

ගනු දෙනුව

වාතලය හා

තබා දෙතොලග

බදුන් ඉම

එක උගුරකින්

හිස් කරනු සිතේ

වස බදුන

දත් විලිස්සා කෝපාග්නි වූ බුද්ධිය

රාත්‍රිය මැද හෙමින් මෝදුව

• 
  

  රාත්‍රිය මැද හෙමින් මෝදුව

  දෑස් මත අහම්බෙන් සුපිපුන

  හිත වසා සුසුවඳ ඉහිරුන

  හද පුරා නවතින්න සැම දින...

  
  

ආදරේ දුක උරුම හින්දා

තබා හිස මත නුඹේ දකුණත ඉන්නවාමයි ළඟ කියා

දුන් පොරොන්දුව ඉටු කරපු හැටි හිතාගන්නත් බැරි නිසා

ඔහේ දෙනයන ගලන කඳුලට නැවතුමක් තව නැති නිසා

හදේ මියැදෙන හැඟුම් පපුවට තාමත් බර වැඩිද මන්දා...

සියෝතෙකු වී මම

පාට පාට අහස් කුසේ ........
පිහිනා යන තටු අහසේ .....
සියොතුන් සේ රූ විහිදා ....
පියබා යමි මා අහසේ ......

මුනිවත රකින්නෙමි....

අහන්න එපා ආයෙමත්
පිළිතුරක් දැනගන්න
මුනිවත රකින්නෙමි
දෙලොවක අතරමංව...

පුංචි නංගියේ

රැ තුන්යම කිරි ඉල්ලා හඩන නංගියේ

රු අහසේ තරු කැටයට අම්මා කියන පැංචියේ
පියා නොමැති අපි දාලා අම්මා සුර ලොකෙට ගියා නංගියේ
නාඩා ඉදින් මටත් ඔය දුක් ගිනි දැනෙයි නංගියේ

සඳ

තටු ඇවිත් සිතුවිල්ල මුසුවෙලා

වාතලය සිප ගන්නකොට
හිත ළගක ඔබ ඇවිත් වැතිරිලා
මගෙ වෙලා මගෙ ළගක.....

තරු පොකුරු සිනා සී පේවෙලා
නුබ ගැබක ඉන්නකොට
සඳ වෙලා ඔබ ඇවිත් නැවතිලා

‎බුලත් අම්මා

දූවිලි මඩපුවක් ගෙඩි

කැරකි කැරකී හමා යයි.
සැඩ අව්ව ගිරයට
නගරය ම හසු ව ඇත.

උළා බුලත් කොළයෙහි
හමගැහුණු අතීතය
තලුමරන මහලු කිරිමව
හතරමං හන්දියේ
අම්බලමක් සේ ම වාඩි වී
අමුර්තය විකුණන !

ප්‍රේමාගේ ප්‍රේමේ

නාග කන්‍යාවී

කැලණියේ හිඳින්නී
ප්‍රේම වීණාව වයන්නී
හිත යටින්
'ප්‍රේමේට' පෙම් බඳින්නී

නාග කන්‍යාවී
ප්‍රේමා නමින් උපන්නී
'ප්‍රේමේ' ම පතන්නී

කෙන්දරේ

සිකුරා හතේ රජ වෙලාලු

පුරුවෙ පින පැදිලාලු
මගුල් තුලා හරියනවලු
මට මෙ කිසි දෙයක් තෙරෙන්නේ නෑ

කොහොඹ ගස

කාත් කවුරුත් 

නැති ව ම
පිළිකන්නේ ඔහේ හැදුණූ
ගස !

හදිස්සියක් වී
මූත්‍ර කරන්නට ගිය විට
පිළිකන්නට
පෙනුණි මට

‎සින්ඩරෙල්ලා

එලා ඩිමයි කරදහිය

මේසය මත
ඔබා ගල් ගැහුන පින්සල වතුරේ
පොගවා ලිහිල් කොට පින්සලේ කෙදි
තොරා ගතිමි "කළු" පාට
අදින්නට රූපයක්...

සැලූන් මාමා

බෝම ඈත ඉස්සර
තිබුණා මේ හන්දියේ හරි මැද
කොස් ගසක්
කාල වර්ණයෙන් සරීරෙම බැබලුණ

මට මතකයි තවමත්
ඒ කොස් ගහ පාමුල
ලෑලි පෙට්ටි සැලූන් කඩය
වෘක්ෂ දේවතාවුන්ගේ වුව
හිස හැදුව

වෙන්න ඇති

මීදුම් මැදින්

ඈත නොපෙනෙන මාවතක

• තුරුළු වී නුඹේ උණුසුමට

  ඇවිදයන විට

  මොනතරම් සුන්දරද...

  ඔබේ සුසුමෙන් මගේ පපුවට

සිතිවිල්ල - ලතැවිල්ල - මම

සිතිවිල්ලද ඉවත හෙලමි

ළතැවිල්ලට මුලක් වු

සෙවනැල්ලද නොපෙනේවා

ඔබේ, ම'නෙතට දුකක් වු....

හිත දකිනා හීනෙට මම

හිත දකිනා හීනෙට මම ආදරේ කරන්නම්

ඔබ දකිනා හැම මොහොතෙම සෙනෙහසේ ගිලෙන්නම්

අහිමි කියා දන්න නමුත් ඔබ නමින් රැඳෙන්නම්

ජීවිතේට අහිමි නමුත් ජීවිතේ ලියන්නම්

නපුරැ දේවතාවි

කප්පරක් සැපවිදින

බිම්බරක් කාසි නදදෙන

මාලිගා දෙකක ගැවසෙන

දේවතාවියේ.....

මනමාලයා පෝරැවේ සිට කී කවිය

මල් වතු ගල් වැටි සයුරට සැඟවී

රහසින් මිමිනු සොඳුරැ කතා

සිනමාහල්වල අඳුරේ ගුලිවී

රතදර උනුසුම සෙවු එදා.....

බලා ඉන්නෙමි

පාළුවේ තනිවෙලා

ඔහේ තිබ්බ මගේ හිතට

ඇතුල් වෙන්න

අවසරයක්වත් ඔයා ඉල්ලුවේ නෑ නේද..

ඒත් ඉතින් ඒ විදියට

මගේ හිතට ආව ඔයා

මායාවකි සෙනෙහස

නිතරම සිත ඉකි බිඳිනා පාලු රාත්‍රියේ

අසරණ මා හඬවනවා පුංචි කුමරියේ

හිත පාලුයි නුඹ නැතිවී මගේ ලෝකයේ

ඉවසන් මා ඉන්නේ කොහොම පුංචි නංගියේ

ආදරෙයි මං

හුඟ දවසක් තිස්සෙ

හිත මවපු හීන කන්දට

පුංචි වෙලාවකට සමු දෙන්න

මට සිද්ද උනා..

ඒත්..

එහෙම උනයි කියලා

හිතට කිසිම දුකක් නම්

දනුනෙම නෑ..

හමුවුනා කාලයේ වැලි යට

ඔබ නිසා සසල වන හදවත

මුරගගා සොයන විට පිලිතුර

මෙයට පෙර කොයි තැනක

කොතනක

මුන ගැසි තිබුනාද මම ඔබ........

ඝාතනය

මගේ සිත තුල කිමිද - වරින්වර දිනෙන් දින....

ඒ අතට මේ අතට - හැම තැනම සැරි සරා

හැමදාම හැම විටම - හැම දේම විචාරා

බලන කොට සිත පතර - ඒ අතට මේ අතට....

හැම දාම හැම තැනම - හමුවුනේ නුඹවමයි..

කුලුදුල් ආදරය

කොතරම් කලත් උත්සහ 

තිත් තබන්නට කදුලට
නැත නිවනක් නෙත් දෙක
කදුලින් පිරෙන්නට ........
ඔබ මා හමුවන මුල් දිනයේ
දැනුනා වූ ඒ හැගීම

ග්‍රහ පල

අහෝ කේන්දරය..!!!

සිකුරා අහලකවත් නැත
ඇත්තේ නෙප්චූන්ය
ඌට නම් චූන් ය

අනෝරා වැසි

හිරු දෙනෙත් බොඳ වේවි කළුවරේ හඬනකොට

වැහි කඳුළු සිත් අහස දෙපලු කර සැලෙනකොට
වලාකුළු සයන දුක් සීතලෙන් ගැහෙනකොට
මිහි කොපුල් දිය වේවි ලතැවුලෙන් තැවෙනකොට

සෙනෙහසේ සුවඳ

මොහොතකට තනිවුනිද සෙනෙහසේ සුවද ළඟ....
සිත හොයය් හොර හොරෙන් ආදරය ඔබේ ළඟ...
තුන්යමේ සිත දවය් පෙම් සිහින කදුළු ගඟ....
මියගියද දහස්වර සැනසුමකි ඔබේ ළඟ....

අනෝරා වැසි

හිරු දෙනෙත් බොඳ වේවි කළුවරේ හඬනකොට
වැහි කඳුළු සිත් අහස දෙපලු කර සැලෙනකොට
වලාකුළු සයන දුක් සීතලෙන් ගැහෙනකොට 
මිහි කොපුල් දිය වේවි ලතැවුලෙන් තැවෙනකොට

නවා ගත් සිත

නොදුටුවොතින් ඔබව
නෑසුනෝතින් හඬක් ඔබගේ
දැනුණා හිස් බව ලොවේ
එයද ප්‍රේමයේ ලක්ෂණේ...

පාලුව

යාන්තමට තාමත් 
රස්නෙ දෙන
වෙරල වැලි තලාවේ මම
ඒ හීනී වැලි අවුස්සා 
පය තබමි
වෙරල ඒ අතට මේ අතට
රත්තරං පාට අහසේ
අලු පාට වලාකුලු පාවෙලා
කාන්සිය මගේ හිතේ වැඩි කලා....
රත්තරං පාට හිරැ බැබලිලා

කියන්නේ දුකක්දැයි නොතේරේ...
තනිවෙලා මේ කතරේ
කවුරැවත් නැ..අද වෙරලේ...
පාලුවට ගිය හිස් ඔරැ කඳන් මිස
ඉරිගිය මාදැල්..කැඩුනු 
හබල් ලී
මට ගෙනා පාලුවම 
වෙරලටත් ගෙනල්ලා...
හිටියාට හිත ඇතුලේ 
තෙරපිලා..හදවතේ පතුලේම
සිරවෙලා...

ආදරේ

ඔයා ආදරේ කරන්නේ වෙන කෙනෙක්ට
කමක් නෑ මං ඉවසන්නම්
ඔයාගේ සතුට ඒක නම්
මගේ සතුටත් ඒකම වේවි 

සැබෑ මිතුරුකම

මුලදී නම් අක්කේ නංගියේ
කියා ගත්ත ගමන්මය
හායි කිව්වේ නැතිනම්
බොරු තරහක් පෙන්වන්නේය

මධුසමය

දෙන්න ඔය මාලය
වළලුත් තියන්න එතනින්ම
කෝ ඉතිං ඉක්මනට

දුක

මේ ඇස්වලට අඬන්න
තව කඳුලු බිඳු එවන්න
මේ හිතට දුක හිතෙන්න
තව දුක සොයා එවන්න.....

ඉඩෝරයක්

වේලුන ඉපල් අහසට දිගු කර දෑත
පෑදුන වැලි ගල්ද ගැන දුක්බර ගීත
සෑදුන පෑවිල්ල දිය බිඳුවක ශීත

සෙනහස සිසිල ගැන කොඳුරති දුර ඈත

දිව මතුර ගොලු වෙලා

සඳ හෙමින් සැඟව ගිය

උදෑසන අහස මත

සුමුදු හිරැ රැස් දහර ඉතිරිලා....

ඔබේ වදනක් සොයන

සිතක් තනිවී තවම

සුසුම් හෙලමින් හිඳි

සැසලිලා......

මගේ පින්සල

අමතක නොවන හැගීමක් බදු මගේ පින්සල 
සතියකට දවස් 4 ක් වත් මගේ අතේමය...
මෙතරම් ලගින සිටින්නෙකු මතු ලොව ...
දෙමාපියන් පමණි පින්සල වෙනුවට.....

වැස්ස දවසක

පරිසරය අදුරෙන් පුරවා 
ගුප්ත රහසක් බදු ...
මෙවන් මොහොතක් දැක නොතිබුණි කිසිදා
සොබාදහමේ අපුරු නිමැවුමක් ද මේ ....

මනුස්සකම

අයදින විටදී ලෝකය
මිනිසත්කම මගේ හිතින්
ලෝභ කමක් නැතිව පිදිමි
අතදිගහැර ගන්න කියා
අතරමගදි එක දවසක්
මට වාරැව නැතිව ගියා
මම වැපිරැ මනුස්සකම
අහක බලා යන්න ගියා.......

( නො ) නිමි

ජීවිතය කවියක්‌ය
පන්හිඳක සටහන්ය
ඒ කවිය කිම රසය
කියනු බෑ කිවිදුන්ට

සාගරය

පෘථිවිය වට කර ලස්සන කරනා ....
එකම දෙයක් ඇත මේ ලෝකේ ....
මුතු වන් කැට බදු ලස්සන දහරා
ගලති ගලති මේ සාගරයේ ...

පළමු පෙම

ඔබ නොදැක ඉන්නනම්
බැහැ මට - ඇත්ත එහෙම නම්
ඉවසා ඉන්නෙ කොහොම මං
ඔබ තව ඈත්වෙනව නම්

වැහි වලාකුළු

මේ හිස් අහස කලු කරද්දි
මුළු වටපිටාවම අඳුරු කරනකොට 
තෙතින් බරවුන වැහි වළාකුලු ළඟ
මගෙ හිත දුකින් බරවුන.....

වනාන්තරේ

සුළගක් වෙලා ..අහස මනරම් කරමින් ..
ලස්සන ලස්සන හරිත සාගරේ ගිලෙමින් ..
වනාන්තරේ නම් අම්මා වැජබෙයි..සදහට
ලස්සන කරමින් මුළු ලොව දසඅත ..

ජිවය පිරිපුන් සත්වයෝ සමගින් ..
වනාන්තරේ හරි හැඩකාරී .....
හිරු රැස් විහිදි රැස් වෙයි දසඅත ..
වනාන්තරේ දැන් මනමාලි ...

මෙච්චර ලස්සන මනමාලිට ..දැන් 
සිදු වෙයි විපතක් සදහට අතළග...
මිනිසුන් දැන් දැන් විනාශ කරමින් ...
කුමක්ද මේ වන මවට කරන්නේ ...




Keshan Wasala

ලඟ කඳුලයි

• සීතල පිනි ගාලා හැලෙන

• මල් පෙතිවල රේනු මතට

• සිත නලවන සුවඳ ගෙනෙන

• මේ වගේ පැහැබර උදේක

• ඔයා ලඟම තුරැලු වෙලා

• හොර පූසෙක් වගේ ඉන්න......

නුඹ

ඔබේ දුක ඔබේ සතුට

ඔබේ ආදරය 

මෙන්ම‍ වෛරය

මමයි ඔබ මාගේ සඳයි

අමාවක අටවකද

මැදිවක

අදිසිය

පාවෙලා ඇවිත් මහ රෑක පේන්නෙම නැතිවෙන්න සැඟවිලා ෴අදිසිය෴ ලෙසින් නුඹේ යහන අද්දරින් බලාගෙන ඉන්නවා හිතේ කිසි කැතක් නැතිවම....