දෙන්න ඔය මාලය
වළලුත් තියන්න එතනින්ම
කෝ ඉතිං ඉක්මනට
ගෙත්තම් කරන්න හෙමිහිට
අකුරු අරගෙන
සිරුර පුරාම
හිතට දැනෙන කවියක්
සරසන්න ඒ කවිය
රතුපාට තොල් සායමින්
වැටෙන්න දෙන්න සඳ එළිය
උර තලයට
විවර කර දුහුල් ඇදුම
විසිකර දමන්න යහන මත
ඔන්න ඔහොම බලාන ඉන්න
ඇස් කොනින් බලන්න
යන්තමට හිනා වෙන්න
ඔය හුස්ම ඩිංගකට නවත්තන්න
ඇහෙනවාද ඒ හඩ
මා නොකියන
හදවත නුඹට කියන.
කල්ප සී. එදිරිසිංහ
Monday, April 2, 2012
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment