( ඒ මට ජිවත් වෙන්න හුස්ම ගෙනාවට )
කිසිම පාටක් සොයන්නට නැති
බොඳවෙලා ගිය ජීවිතේ
නින්ද නැතිමුත් වැසෙන ඇස් යට
එකම සම්පත ආදරේ......
හුස්ම ගන්නට මතක් කර දුන්
පුසුඹ හින්දම දිවි මගේ
නුඹත් නැති හෙටක් කුමටද
සොඳුර ඔබමයි ජීවිතේ....
රැයේ පිපෙනා සියළු මල්වල
ඉලිප්පුනු නෙත් අතින් වහලා
ලොවට රහසින් ළගට ආවේ
සඳයි ඔබ තරු කැටත් මකලා....
විල් දියේ හැඩ වැටුණු සඳවත
දකින විට මුව ඉස්සිලා
බදාගෙන මම සිම්බ හැටි
තවම සිත්තම් හිත පුරා....
ගී ගයන්නට විහඟු නැති මේ
අඳුර රජයන වෙලාවේ
කවි ලියන්නට පද අරන් එන
සොඳුර කවිකම් වුනානේ.....
යන්තමට රතුපාට වුන නෙත්
සඟල ළග තනිවුනානේ
එදා වගෙම අදත් ලෝකය
දකින්නේ ඒ ඇස් නිසානේ.....
සෙත් පිරිත් හඩ ඈත ඇසුනට
සිල් බිඳින්නෑ අවේලාවේ
සිත් තොසින් මට හුස්ම ගන්නට
ළගින් ඉනුමැන හැම වෙලාවේ.....
අතට අසුවන සෑම තැනකම
පන්හිඳත් ඔබ ගැනම කිවුවේ
ඇත්තමයි මට හුස්ම ගන්නට
ඔබයි පණ නල ගෙනාවේ....
දිනිති දීපිකා
Posts
No comments:
Post a Comment