මුලාව

උදයේ පිපි මලක් වගේ

හරි ලස්සන කෙල්ලකි ඇය
මුළු ගම් පියසේම උන්න
සමනළියක සේ අවිහිංසක

සිදාදියට යන්නෙ ඇයත්
සේවෙට සන්නලි ලෙසින්
නුහුරු හැඟුම් අරුමෝසම්
මැද ඇය වන්නේ වල්මත්

බඹරු දෙබරු කැරකෙන්නේ
රොන් ගන්නයි නෑ දන්නේ
ආදරයයි කියා සිතන්
මුලාවකයි ඇය උන්නේ

ඇය ඇය ආලෙන් මත් වන්නේ
සතු සැම දේ පුද දෙන්නේ
හද පිරි ආදරයෙන් නේ
නෑ දුර දිග සිතන්නේ

ටික කාලෙකි ගත වන්නේ
නෑ ආදරෙ පෙරවාගේ
ඔහු නෑ දැන් හමුවන්නේ
නොසිතු දෙයකි සිදු වන්නේ

නුඔ අතිනත විකිනෙන්නේ
කවුරුත් නෑ පිළි ගන්නේ
යන එන මං නැතිවන්නේ
මහ පාරයි හිමි වන්නේ.....

වස්සාන සිහිනය