හිතුවක්කාරියකගෙ සිතුවිල්ලක්

( අප්පච්චි දකීවිද මන්දා )

නැගෙන හිරු පරද්දා
හැමදාම දිනන තාත්තා....
කිචි බිචිය නගන්නට
විහඟුන්ව අහරවන තාත්තා....

ලිප ළගින් අම්මාට
තනි රකින තාත්තා
කහට බැඳි දත් ටික
අඟුරු කැබැල්ලෙන් මදිනා....

අල්ලට දමා ගත් සීනි කැට
ගනන් කරමින් කහට බොන්නා
කිරි පිටි දැමූ කිරි වීදුරුවක්ම
අපි වෙනුවෙන් දුන් තාත්තා....

හිස් බඩම දඩු වැට පැන
කාසි සොයන්නට යන තාත්තා
හිරු දෙවිඳු සමඟින්
තරඟ කර දිනන තාත්තා....

යන්තම් පාන් කෑල්ලක්
පරිප්පු හොද්දක දවටාගෙන
කුස පොත්ත තවා ගත් තාත්තා
ෆ්‍රයිඩ් රයිස් එකක්
කිහිල්ලේ රුවාගෙන
හැන්දෑවට ගෙට ගොඩ වෙන්නා....

කෑගසා වෙහෙසයි කියන අතපය
බූරු ඇඳ මත සතවපන්නා
හිරිකිඩ වැටෙන වරුසාවෙදිත්
උණුහුමයි පුතේ කියන්නා....

_____හැමදාම මෙහෙම ඉන්නට බැහැ
මොනවාද අපිට දුන්නේ______
කියා ඇසු විට අහස බලමින්
සිනා සෙන තාත්තා
ගිනි අරන් හිස මං මුලාවුන දා
තුරුල්ලෙම හංගගෙන
නළලත සිම්බ තාත්තා.

නිරාමිසවම දුක් සුසුම් මැද
සදා සරතැස නිව නිවා
අම්මාට වහන් වී
හය හතර කියා දී
කිසිමදා පැසසුමක්
නොලැබුවෙම තාත්තා.......

දිනිති දීපිකා