ලංව ඉන්නනට නොහැකි බවයක දුරක කීම නුබ උපන්නේ
පෑන පොත මත පන පොවන්නද හිතට හිත ලං කරන්නේ
සෙල්ලමක් නොව ජීවිතය නුබ ඇයිද එය තව නොදන්නේ
විහුලුවට හෝ ලගට නෑවිත් කිමද නුබ දුර ඇදෙන්නේ
හිතට නිවනක් ලගක නැතිමුත් නිවෙන්නයි එය තනන්නේ
නිවෙන හිතලග නුබ තවම නැත ඇයිද පහසට නොඑන්නේ
බිදුන හදවත ඉකිගසන හඩ නුබට නෑ නොව ඇසෙන්නේ
තැලි පොඩිවී ගියත් ඔයසිත කප්පරක් මට වටින්නේ
නුබට කැප නැති නුබේ කවියට තනුව රහසින් තැබූ දිනේ
හැමට රහසේ මටත් නොදනී සිතගියා ලගටම නුබේ
දෙන්න සුරසැප නැති උනත් මට රකිමි දිවිතුරු නුබ මගේ
අදුරු කුටියේ පහන වී නුබ දිදුලන්නේ කවදද නගේ
යන්න දෙන්නට හිතක් නෑ මට නුබ රැගෙන ගොස් හිත මගේ
පාලු තුන්යාම තනිය නෑ මට හිතේ තනියට නුබ වෙතේ
දෛවයෝගය හිතට හුරු දුක ලග ලගම එන බව පෙනේ
නොදුටු කිවිලිය නුබේ කවියට හෙටත් මහදින් තනු මැවේ
No comments:
Post a Comment