මම හදපු කූඩුවට
ඇන්නා නොවැ
පෑනකින්
ඉරිසියාකාර මනුස්සයෙක්...
කදුළු බිඳු වැටිලා
තෙත් වුනා
සව්කොල....
හිනා වුන බට කෝටු
නිරුවතින් ඇඹරිලා....
ආයෙමත් අන්දන්න
ගවුම් නෑ රට ගෙදර............
තදින් අත් අල්ලගෙන
රබර් පටි සීරුවෙන්
ගැහි ගැහී කියනවා
නොරිදන්න කියාලම....
බොඳවෙච්ච ඇස් දෙකෙන්
පිරිමැදිමි සියොළගම කූඩුවේ.....
නොවී අමනාප දැන් ඉතින්
හැංගෙන්න කිවුවා
නොපෙනෙන්න......
දුර වෙච්ච සසර මඟ
නොහිමිකම කියා දී
හැංගුනා කසල ගොඩෙ
ලෝ දහම පසක් කර......
දිනිති දීපිකා
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment