Pages

Thursday, April 5, 2012

මායාවකි සෙනෙහස


නිතරම සිත ඉකි බිඳිනා පාලු රාත්‍රියේ
අසරණ මා හඬවනවා පුංචි කුමරියේ
හිත පාලුයි නුඹ නැතිවී මගේ ලෝකයේ
ඉවසන් මා ඉන්නේ කොහොම පුංචි නංගියේ
තරුකැට වැනි ඔය ඇස් දෙක දුටුව මොහොතේදී
සිතුවා මම නුඹ දෑසින් කීව ආදරේ
මායාවක් මත දැවටී ගිය දුර වැඩිවී
අවසානය නැති දුක මත තනිව නැවතුනේ

සැවොම සමග නුඹ ගැන මා නොකිව්වත් ඉතින්
මිතුරන් නම් දන්නවා මා විඳවනා තරම්
නොදන්නා නුඹ මේ සෙනෙහස අරුත සත්තකින්
අහිමියි මට සදා ඉන්න නුඹේ ළඟ වරම්

No comments:

Post a Comment

 

Sample text

Sample Text