රෑට බතට බෝඩිම තුළ හාල් නැතී
පාළු අඳුර ගෙල මිරිකයි නිමක් නැතී
මැරුණ ප්රේමෙ මට ආයෙත් මතක් වුණී
ලොකු අක්කේ මට තනියම ඉන්ට බැරී
උඹයි කිව්වෙ ගම හැර මට යන්ඩ කියා
උඹයි කිව්වෙ එතකොට හිත හැදෙයි කියා
උඹයි කිව්වෙ මං නැතිවම බැරිය කියා
අනේ අක්කෙ අඬගහපං වරෙන් කියා
ගාමන්ට් එකේ උඹ වැනි කෙල්ලක් උන්නා
ගෙදර මතක් කර කර කඳුළක් බුන්නා
අක්කේ උඹේ කටහඬ හද ළඟ ඇහුණා
පව් කළ නිසා කටුනායක කටු ඇනුණා
අක්කේ සුපුන් දැක්කද ගම ඉන්නවද
සෙන්ට් ගාගෙන ගේ ගාවින් යනවාද
මඟුල හොඳද මනමාලිය ලස්සනද
ගමට එන්ට මට ආයෙත් බැරි වෙයිද
ලොකු අක්කේ අපෙ අම්මා බලාගනිං
කුඹුර වැඩට අප්පච්චී නොම යවපං
අලුත් පන්තියට මල්ලිට යන්ට කියං
හිත හයියයි බයක් නොවී උඹ හිටපං
No comments:
Post a Comment