ඉඳි ආප්ප අම්මා

කෑගහන බට්ටන් නැති පැල්පතක

අලුපාට අලුයම ඇස් වලින් මැන
හදවතේ සුසුම් පොම්පෙන්
අළු පිරුණු ලිපට පිඹින්නී.....

උණුසුම් සෙනෙහසේ
කේඩෑරි දෑත
එකම සළුපිලියෙ
පරවෙච්ච මල් චීත්තයේ
පිස පිස සැරසෙන්නීය.....

කඳු පිටින් ගොඩ ගැහුනු
හද පැතුම් මල් පාත්තියම
අපිරිමිත විරිය පාරමිතාව ගෙන
ගැහි ගැහී මිරිකන්නීය.....

බුර බුරා නැගෙන ගිනිදැල් මැදින්
පැන පැන නටන ගස් මුට්ටියට
කට බැදපු රෙදි තාප්පෙට උඩින්
බලාපොරොත්තුවේ පෙර නිමිති
සීරුවෙන් සීරුවට අසුරවන්නී.....

ඇත් රජිඳු අහිමි ගෙපැලක
කුසගිනි සුළි සුලං කුණාටුවකට
ගිරි කුලක් සේ සවිමත්ව
දෙපා මහ පොළව මත තබන්නී.....

දළු දමන තුරු පෙර පෙර නිමිති
කහට කෝප්පය ගෙන
වියලි දොතලගින් රසවිඳ
සිහිල් දිය කොඳු පෙලට විද විද
කුස පොත්ත තවන්නිය.....

එකින් එක දෑස් දල්වන්
පිපී හිනැහෙන වතින්
අසුරවාගෙන කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටියක
පේලි ගෙවල් මැදින්
කඩ පිලට දුවන්නී......

ඉර මල බිම සිඹින්නට එනවිට
තුරුළු කරගෙන දෑතට
අහස සිඹි කිරි පිටි පැකැට්ටුවකුත්
ලහි ලිහයෙ ආ මඟම
මීටර සියය දුවන්නිය.....

තව තවා මල් කැකුළු
පොවන්නට සිප් කිරි
මතුර මතුරා සෙත් කවිය
ජීවිතය ළග වඳින්නිය.....

සැර දමා මහන්සියකට
මඟ ගෙව ගෙවා දිවි හන්දිවල
හමුවෙනා තුරු නිවන
ඇය පාරමිතා පුරමින් ඇවිදින්නියය.

දිනිති දීපිකා