Pages

Monday, July 2, 2012

මතු නැගෙනු පිණිස


පයට පෑගෙන පඬරලා පත
මුවින් නොබැනම උහුලනා බර
තෙමී පින්නට දැවී අව්වට
වගක් නැතිවම ඉන්න ලස්සන

හරිත හිනහව පෑව මුත් පෙර
වැදී හිරු රැස් මිලින විය එය
වියලි සුළඟත් කරන අතවර
නමුත් සුළඟට පාන මදහස

වලාකුළු නැති නබෝ ගැබ දෙස
දෑත් දිගුකොට නොයැ දිය පොද
වෙලා අවනත දමට අටලෝ
හිඳින නිසලව බලාගත්වන

කුසෙහි සම පිට අතට ඇලවුන
ගොනුන් කුසගිනි නිවනු පිණිසම
කැපවෙලා පත සඟවගති මුල
යලිත් මතු දින නැගෙනු පිණිසම.

Thushara Disanayaka

1 comment:

 

Sample text

Sample Text